Tuesday, August 21, 2007

foul

napakasakit sa mata ng napanood kong balita kanina. siguro naman, napanood nyo rin yung ginawa ni bong alvarez kay gretchen malalad ano? pambihira talaga itong si alvarez, ang laking tao, ang laki ng muscles tapos makikita mong sinabunutan ang isang magandang babaeng katulad ni gretchen malalad? WALASTIK na WALANJO pa!!!

hari siguro ang tingin ni bong sa sarili nya na dapat lahat ng gustuhin nya ay susundin ng nasa harapan nya. bugbugin n'ya ba naman ang walang kalaban-labang taxi driver mula sa likod? at hindi pa nakuntento, ang akala siguro nasa basketball court, siniko pa ang reporter na gustong makakuha ng scoop. bakit n'ya babawalan yun? yung mga ordinaryong tao nga nilalagay nila sa balita s'ya pa kaya e celebrity s'ya! ang sama ng pakiramdan nung makita kong sugurin nya si gretchen at hinila-hila nya sa buhok. pagkatapos hihingi sya ng pasensya na nabigla lang sya sa harap ni gretchen, lakas mo teng!!!

makikita mo sa kilos ng tao ang kapasidad nya. 'yung mga taong hindi kayang mag-isip, lakas na lang ang ginagamit. alam ko minsan nabibilang ako sa mga ganito pero nagawa ko namang magbago. ang mga taong may utak, nakapagpagalaw ng mga bagay na hindi gumagamit ng pisikal na lakas; ang mga taong walang utak, gumagamit ng pisikal na lakas para mapatigil ang kakayanan ng taong may utak. bong alvarez, ok lang sana kung kapwa mo lalaki ang ginaganyan mo, at sana lumaban ka ng patas. hindi nasusukat ang pagkalalaki sa dami ng taong nagulpi mo, lalo lang nahahalata ng mga tao na wala kang bayag!

ano'ng pipiliin mo?

bakit ang sabi nila high-school life daw ang pinaka-memorable sa buhay ng tao. naniniwala ba kayo dun? bakit parang hindi yata nag-aapply sa akin yun? abnormal ba ako?

sa akin kasi, highschool sucks! i was only a mediocre student living a mediocre life when i was in highschool. yun bang tipong hindi ako nagSHINE, hehe!!! marami naman akong kaibigan at lagi rin naman ako sa section one pero wala talaga akong maisip na masarap i-cherish nung highschool. ang natatandaan ko lang madalas ako pag-initan ng pari (sa catholic school kasi ako) at ilang beses din akong ipinahiya. pinapunta ba naman ako sa harapan pagkatapos ng misa at sinabi sa mga tao na hindi raw ako nakikinig ng kakatapos lang na misa nya; at ilang beses pa na tinira nya ako. dun nag-umpisa ang galit ko sa mga pari at sa simbahan na dala-dala ko pa hanggang ngayon. ni hindi ako nagka-syota nung highschool (pangit kasi!), haha!!! ang alam ko lang na magandang nangyari sa akin ay nung magkahilig akong maggitara at nag-umpisang mag-aral sa pagtugtog. pero nung sumali naman kami sa contest para sa mga combo sapaw na naman ako. ako ang nagcompose (actually, nag-rip ng mga kanta)nung mga tinugtog namin pero hindi naman ako napansin, yung gitarang ginamit ko ni hindi nilagyan ng mic. tanda ko pa nga nun pagkatapos naming tumugtog tinanong nung isa kong classmate kung sino ang gumawa nung mga lyrics ng kanta, ang sabi ko ako sagot ba naman sa akin imposible daw yun! gago yun a!!!

pero nung magcollege na ako, dun ako naging tao. dun ako nahubog sa kung ano ako ngayon. liberal ang kapaligiran nun, hindi ko naramdaman ang diskriminasyon. hindi tulad nung highschool na nakatatak sa isip ko na taga-bukid kasi ako. dito ko nakita ang mga tunay na kaibigan, nung highschool wala ako maisip na best-friend pero sa college marami. dito ko nailabas ang totoong ako, nagkaroon ako ng kumpiyansa sa sarili at marami akong natutunan na wala sa curriculum ng unibersidad. sa madaling-salita, ang taong sumulat nito ay produkto ng mga karanasan nya nung college pa sya at hindi nung highschool.

totoo yun, kung pababalikin ako sa pag-aaral, college ang pipiliin ko. wala naman akong galit sa mga naging kaibigan ko sa highschool pero mas natuto at mas naramdaman ko ang pagpapahalaga sa akin mula sa mga kaibigan ko nung college na hanggang ngayon ay nakakasama ko pa ilang taon pagkatapos ng graduation.

wahooohoooo!!!

wahooohooo!!! may bago akong effects! sa wakas nakabili na rin ako ng matagal ko nang pinapangarap na guitar effects! matagal na kasi akong humahanga kung pano ba gamitin yung multi-effects na nakikita ko sa mga professional na gitarista at sabi ko sa sarili ko, hindi ko malalaman yun kung hindi ako magkakaroon nun. hindi naman ako magaling na gitarista, bobo nga ako sa lead e pero mahilig ako mag-eksperimento sa tunog. hindi ako kuntento sa iisang tunog lang sa isang kanta. eto nga pala ang effects na nabili ko.


ganda 'no?! inggit kayo? wag kayong mainggit kasi hindi ko pa naman alam kung pano gamitin yan e, hahaha!! pag-aaralan ko pa lang kaso wala nga pala sa akin ang gitara ko, pano ba 'to?! badtrip naman o!!!

Saturday, August 18, 2007

GraPESTE

uso na rin pala sa atin ang grafitti writings on the wall, hehe! kakatuwa 'no? ang galing talaga natin sa panggagaya. nauso sa states yun nung 80's pa yata kung hindi ako nagkakamali tapos ngayon nasa Pinas na at proud na proud ang mga 'grapista' sa mga nagagawa nila.

eto ang tanong: ano ba ang naitutulong nung grafitti writing sa komunidad? ang sagot: WALA! sakit sa mata ng nakararami, problema ng mga me-ari ng pader (papapinturahan pa nila ulit yun sigurado) at kaligayahan para sa nagsulat nun na wala namang nakalagay kundi alyas nya. achievement daw yun. e buti sana kung ang nakasulat dun ay words of wisdom na magpapatatag ng determinasyon ng makakabasang pinoy kaso hindi. wala kang makikita kundi makasariling pagpapahayag ng pangalan nila, astig 'di ba?! pakshet!

magkano ang ginagastos nila sa vandalism na ito? ang isang aerosol paint siguro ay nasa P200 ang pinakamura, e hindi naman sila gumagamit ng iisang kulay lang at hindi naman habam-buhay ang laman ng isang lata nun. napakamahal na kalokohan na saglit lang at kayang sirain ng kung sino mang mapadaan sa pader na yun. bakit hindi sila magpinta sa canvass, dun nila ipakita ang tunay na art at kung ga'no talaga sila kagaling. dagdagan nila ang history at wag nilang sirain sa paraang bandalismo. gumagastos sila ng napakalaking halaga na wala namang naitutulong sa iba. sinisira lang nila ang kapaligiran para lang sa pansariling kaligayan (ewan ko kung ano ang nakakapagpaligaya sa kanila dun), selfish 'di ba? ok lang sana magpakaligaya kung walang ibang naiinis sa ikinaliligaya mo.

nagtataka nga ako kung bakit pinag-aksayahan ni bernadette sembrano ng panahon sa correspondents yun e. parang tinotolerate at sinusuportahan pa nila ang mga balahurang ito na ipagpatuloy ang kalokohan nila, pathetic. mga GRAPESTE, este, grapista (kuno) pala, tigilan nyo na yan. yung ginagastos nyo d'yan ipunin nyo pambili ng load tapos humanap kayo ng textmate. i'm sure pag me syota na kayo at me katabi sa gabi hindi nyo na pag-aaksayahan ng panahon yan.. sasabihin nyo na me nakita na kayong bagong kaligayahan. hindi pa kayo magkakasakit sa baga!

yabang nyo!!!

kung mahilig kayo manood ng news, malamang napanood nyo yung smuggled luxury cars sa subic na sinira ng gobyerno. sa totoo lang, hindi ko mapigilang magmura habang pinapanood ko yun. hindi ako makapaniwala sa nakikita ko at hindi ko alam kung ano ang gusto nilang patunayan sa kabulastugang ginawa nila. oo, kabulastugan.

pano'ng hindi magiging kabulastugan yun? isipin mo kung magkano ang halaga ng mga tsikot na yun, ang sabi sa balita nasa P10M daw, approximately. isipin mo yun? sinira nila yung ganun kalaking halaga bago nila ibinenta per kilo na ewan ko kung aabot ng beinte mil.

kahit na isipin mo na ginawa nila yun para ipakita sa mga tao na hindi nila tinotolerate ang smuggling, hindi pa rin tama! sa estado ng Pilipinas ngayon, napakalaking tulong na sana nun sa mga sinalanta ng bagyo na nagsisiksikan sa evacuation center o kung ayaw man nilang ibigay sa taong bayan, sana ginamit na lang nila para hindi na sila mangurakot sa kaban ng bayan ng mga ipambibili ng luho nila. bakit sinira nila tapos ibebenta rin pala as scrap metal? yun na lang ang silipin mo napakalaking kalokohan na! ewan ko kung mali ako pero sana naman pag-isipan nilang mabuti ang mga ginagawa nilang hakbang. gamitan sana nila ng critical analysis yata ang tawag dun sabi ng prof ko sa philosophy. walang ibang tawag dun sa ginawa nila kundi vandalism.

our government or maybe our president is the root of all the stupidity in the philippines. progress is not in their vocabulary, they can only show off... that's all

Sunday, August 12, 2007

chained letters

musta? tagal natin hindi nagkita a! well, ako eto, bagong kawala sa abalang mundo ng TFC. kakatapos lang kasi ng Pay-Per-View ng mga basagulero nating boksingero, kawawa naman si Boom Boom, sya lang yata ang hindi nanalo knock-out pa sa unang round lang. hindi bale, me susunod pa naman sigurado. palagi namang may 'next time', bawi ka na lang dre!

siguro lahat tayo o kung hindi man lahat karamihan sa atin ay merong email, ano? at sigurado rin ako na lahat nang may email ay nakakatanggap ng chain letter na puno ng pagbabanta at sumpa. hindi ko alam kung ano ang nasa isip ng mga tao sa likod ng mga email na ito. nakakatawa pero madalas nakakainis na lalo na pag ang nagpadala sayo ay mga kakilala mo na hindi mo aakalaing papatol sa ganong klase ng kalokohan. hindi naman masama na magcirculate ng email kung maganda ang cause lalo na kung informative o parang warning ang laman o kaya naman ay spiritual at puno ng words of wisdom, di ba? ang panira lang kasi yung pagdating sa dulo na nagsasabing 'if you do not forward this to at least 7, 8, 9, 10, 100, 1000 people within one hour after reading, something bad will happen to you for the rest of your life forever and ever achuchuchooo'! meron pa nga na picture ng mga kaawa-awang bata na bawat forward mo daw ng email na yun ay may halagang pumapasok sa account nung benificiary na nasa picture. napaka-imposible naman yata nun! yung iba naman na nagpapadala ng biblical quotes, ang ganda ng umpisa as in ma-iinspire ka talaga kaso nakakawalang-gana pagdating sa dulo. remind ko lang kayo, hindi ganun ang Diyos! pero sa mga natanggap kong forwarded message, bilib ako dun sa powerpoint na magic ni David Copperfield. natakot ako dun kasi nakakapagmagic kahit sa computer lang. isipin mo, alam nya kung ano ang nasa isip ko? pano kung bigla nya na lang ako gawing rabbit pag hindi ako sumunod?!! Finorward ko yun, mahirap na! hehehe!!!

Thursday, August 2, 2007

umaaraw, umuulan

yesterday was absolutely not my day. i don't know but i was totally messed up yesterday. i tried to start a bright day by wearing a poloshirt that i have not worn for a long time but everything went upside down when i got to the office. my computer brokedown and the rest of the day fucked up! i am not a computer wiz so what can i do, i was running back and forth to the computer shop and who will cherish that?! i remember a line in a maya song... 'ginapang mong marahan ang hagdanan para lamang makidlatan sa kaitaas-taasan'

my depression only stopped when i saw this picture. my niece sent this after they visited the site where our dreamhouse is being constructed. it felt amazing to see this



and months from now, it will be like this...




it really felt amazing looking at this photo. knowing that this will be your home.
the photo is like a magnet that pulls me. i can't wait to be there and make this house a home together with my wife and hopefully together with our child, if it is God's will...