kakaibang pakiramdam ang naranasan ko kaninang umaga habang nasa banyo ako at naliligo! sa buong buhay ko na nagbabanyo ako, nun ko lang naranasan yun! ibang klase!
teka... teka! baka mamaya kung ano ang nasa isip n'yo, wala akong kahalayang ginawa at hindi rin ako nagbasketbol sa banyo. ganito kasi yun.... (flashback...!)
habang naliligo ako, nabigla ako nung kukunin ko ang sabon sa habonera para magsabon ng katawan. ang asawa ko, bumili pala ng SAFEGUARD! oo, safeguard na sabon. napakatagal ko nang hindi nakakagamit ng safeguard.. simula pa nung mag-abroad ako siguro. kahit naman umuuwi ka sa Pinas pag bakasyon, yung mga sabon na dala-dala mo rin ang ginagamit mo at hindi ang safeguard. eto na... nung unang kuskos ko pa lang, biglang humalimuyak ang amoy na kinalakihan ko. sa hindi ko malamang dahilan, parang bigla ako bumalik sa Pinas, sa Batangas, sa bahay namin at lalong lalo na sa pagkabata ko. napakasarap na pakiramdam! yun bang tipong galing ka sa palaruan at tinawag ka ng nanay mo para maligo at pinapaliguan ka ng hubo't hubad na panay ang dabog mo kasi gusto mo pang maglaro. ewan ko kung naiintindihan n'yo ang sinasabi ko pero wala ako pakialam, blog ko ito at isusulat ko kung ano ang gusto ko! kung gusto n'yo ng mas commercial na paliwanag, pwede nating ikumpara sa pelikulang Ratatouille. kung napanood nyo yun, balikan n'yo yung eksena kung saan tinikman ni Anton Ego (food critic) ang ratatouille ni Remy (daga) at sa unang subo ni Anton ay bigla s'yang bumalik sa pagkabata n'ya.
madalang mangyari ang mga ganitong pagkakataon sa buhay natin. wala akong gustong palabasin na moral lesson sa paggamit ng sabong safeguard o ipromote ito sa anumang paraan. ang sa akin lang, sa gitna ng mabilis na takbo ng mga buhay natin, nakakatuwang isipin na may mga simpleng bagay na nakakapagbigay sa atin ng lubos na kasiyahan. kahit pa bali-baliktarin ko ang mundo, ang kabataan ko ang pinakamasayang yugto ng buhay ko.. siguro kayo rin. pag bata kasi wala kang pinoproblema kundi mga assignment sa school, project na hindi natapos, nabasag na paso, flat na gulong ng bike, ballpen na walang tinta, kung pa'no babawiin ang natalong teks at kung anu-ano pang mga simpleng bagay. habang padagdag ng padagdag ang edad mo, parami rin ng parami ang kumplikasyon sa buhay... palaki ng palaki ang mga pinoproblema mo... simpleng bagay na lang kung tawagin mo ang flat na gulong ng bike at nabasag na paso pero gabundok na sakit ng ulo naman ang nasa likuran mo. haaayyy, buhay! kahit na ano pang gawin natin, hindi tayo pwedeng manatiling bata. maging masaya na lang siguro tayo sa paminsan-minsang pagbabalik-tanaw katulad nung nangyari sa akin kanina. kahit pa nagbabad ako sa banyo at pilit na ninanamnam ang pakiramdam ng pagkabata, bigla na lang ako natauhan nung lumamig ang tubig. ubos na pala ang mainit na tubig sa heater sa sobrang tagal ko. tapos na pala ang ligaya wala na ang flashback.... silip sa pagkabata kumbaga. patikim... pa-experience... free taste.....
