maipagmamalaki mo ang kababayan nating si arnel pineda! ano kaya ang pakiramdam ng isang ordinaryong mang-aawit, na hindi man lang sumikat sa pilipinas, na ni-recruit ng ini-idolo mong banda simula pagkabata para maging lead singer nila? hindi ako makapaniwala at hindi ko lubos ma-imagine kung ano ang nararamdaman n'ya. medyo malaki na ang pakinabang ng mga pinoy sa youtube. kamakailan lang ay si charice pempengco naman ang nadiskubre rin ni ellen de generes at inimbita sa kanyang programa. bibihira ang mga ganitong pangyayari, naalala ko tuloy ang pelikulang 'rockstar' ni mark wahlberg. ito ang pangarap ng bawat musikero na tumutugtog ng musika ng mga idolo nilang banda
Dec 05, 2007
JOURNEY WELCOMES ARNEL PINEDAWITH “OPEN ARMS” TO THEIR FAMILYAS THE BAND’S NEW LEAD SINGER
December 5, 2007 — After much speculation…the wait is finally over.
JOURNEY–Neal Schon (guitar), Jonathan Cain (keyboards), Ross Valory (bass), Deen Castronovo (drums)–is proud to introduce fans all over the world to their new lead singer, Arnel Pineda (“pin-eh-da”). He replaces Jeff Scott Soto, who parted ways with the band earlier this year after stepping in for Steve Augeri, who had to leave the band in 2006 for medical reasons.
Arnel hails from Quezon City in the Philippines and has been singing Journey songs–in addition to original material–with his band, The Zoo, for the past couple of years in clubs all over his homeland. Joining the legendary band is a dream come true for him.“It’s so exciting to sing with one of the best bands in the world. It’ll be a lot of hard work on my part and I’m actually looking forward to the scrutiny I’ll get from the hardcore JOURNEY fans. I know they’ll expect me to sound exactly like ‘the voice’ (Steve Perry), but that will never happen. I know there’s only one Steve Perry in this world.”
When it was time for JOURNEY to look for a new lead singer, the internet came to their rescue. Guitarist Neal Schon wanted someone new to the music business, so he turned to YouTube. After finding Arnel singing “Faithfully,” he knew he had found the perfect frontman.
“I was frustrated about not having a singer,” explains guitarist Neal Schon, “so I went on YouTube for a couple of days and just sat on it for hours. I was starting to think I was never going to find anybody. But then I found The Zoo and I watched a bunch of different video clips that they had posted. After watching the videos over and over again, I had to walk away from the computer and let what I heard sink in because it sounded too good to be true. I thought, ‘he can’t be that good.’ But he is that good, he’s the real deal and so tremendously talented. Arnel doesn’t sound synthetic and he’s not emulating anyone. I tried to get a hold of him through YouTube and I finally heard from him that night, but it took some convincing to get him to believe that it really was me and not an imposter.”
Arnel Pineda picks up the story: “My friend Noel picked up the message on YouTube and told me it was from Neal. I thought it was a hoax so I ignored it. Noel said, ‘what if it really was Neal and he wanted to offer you the chance of a lifetime?’ So I e-mailed Neal back and the rest is history.”
“Arnel brings a soulful and passionate voice to JOURNEY,” continues keyboardist Jonathan Cain. “His personality is very well-suited to our music. He’s a sincere, authentic person with a great smile and a big heart. I think fans are really going to love him. With Arnel’s soaring tenor, Journey returns to our heritage sound.”
Schon agrees, “We feel reborn. I think there’s a lot of chemistry between the five of us. At first we were going to go into the studio and just write 4 songs, but now it’s escalated to a lot of great new and diverse material. The stuff sounds tremendous. Everyone’s so stoked about it. We feel very fortunate to have found Arnel.”
JOURNEY is currently working on a new album with legendary producer Kevin Shirley, which they hope to release by spring/summer 2008. Details will be announced early next year.
makakaramdam ka ng kakaibang saya t'wing may kabayan tayo na umaangat sa nakararami lalo na sa buong mundo. nakakatuwa rin ang mga comment ng mga kabayan natin sa mga videos ni arnel sa youtube. lahat sila PROUD na PINOY, nakakatuwa!
http://youtube.com/watch?v=3fgVQQnImaQ
http://youtube.com/watch?v=6HjcCzgCCX0&feature=related
Wednesday, January 9, 2008
Tuesday, January 8, 2008
funniepix
gandang araw mga repaps! belated merry christmas at happy new year sa inyong lahat! sana maging maganda ang pasok ng bagong taon hanggang sa maging luma para sa ating lahat.
isa itong sosyal na resto dito na tipong 'turo mo, luto ko' sa pinas.
hindi ko lubos maisip kung bakit ganito ang pangalan ng karinderya nila. at isipin mo rin na ang pangalang yan ay malamang pangalan din ng taong may ari ng karinderya, haha!! ikaw, gugustuhin mo bang tawagin kang BAYAG?
nitong mga nakaraang araw ay nahilig ako sa pagkuha ng picture, gamit ang aking mobile, sa mga nadadaanan kong kakaibang mga bagay (kadalasan ay signage). dito kasi sa middle east, hindi nila iniintindi ang spelling kaya matatawa ka minsan sa mga makikita mo. narito ang ilan:
isa itong sosyal na resto dito na tipong 'turo mo, luto ko' sa pinas. 
nakita ko sa isang pick-up truck na tipong 'lipat-bahay' naman sa atin.
tong susunod, panalo! hahaha!!!
ang pinakabastos na barber shop na nakita ko!
pero walang tatalo dito sa pinakahuli. at ang espesyal pa dito, sa pilipinas ito nanggaling...
hindi ko lubos maisip kung bakit ganito ang pangalan ng karinderya nila. at isipin mo rin na ang pangalang yan ay malamang pangalan din ng taong may ari ng karinderya, haha!! ikaw, gugustuhin mo bang tawagin kang BAYAG?Thursday, November 29, 2007
make a difference
lintek na trillanes yan! hindi na s'ya nahiya sa mga tao, pagkatapos ipagkatiwala sa kanya ang pag-asa ng bayan na makakagawa s'ya ng pagbabago sa matalinong pamamaraan ganito lang pala ang gagawin. sana hindi na lang s'ya naghangad na maging senador, nanatili na lang sana s'yang rebelde dahil sa ganung paraan lang yata n'ya kayang makipaglaban. kung tutuusin nga, nasa estado na s'ya na dapat isa s'ya sa nagtatanggol ng kapakanan ng bayan. kung sa tingin n'ya ay mali ang pagpapalakad ng pangulo, labanan n'ya ito sa nararapat na pamamaraan - isang bagay na hinihintay kong gagawin n'ya pero mali pala ako.. barumbadong pamamaraan pala ang alam n'ya.
we might think that the Katipunan was responsible for setting our fatherland free but it was Rizal's ideals that united the Filipinos to seek for the long lost freedom. his pen and paper served as a poison-dipped bullet that penetrated the cranium of an empire.
we might think that the Katipunan was responsible for setting our fatherland free but it was Rizal's ideals that united the Filipinos to seek for the long lost freedom. his pen and paper served as a poison-dipped bullet that penetrated the cranium of an empire.
Saturday, October 20, 2007
money or nothing?
tagal ako nawala, tagal kasing busy e..
kwento ko lang na kahapon nasa simbahan ako. after many years, kahapon lang ulit ako um-attend ng misa. well, there is nothing different or nothing amazing that i felt. parang nung highschool pa rin na hikab ako ng hikab sa loob ng simbahan at naghihintay na matapos ang misa para makapagpapirma ng masscard. nagpupunta naman ako sa simbahan nung nasa pinas pa ako pero ayoko ng may misa, mas gusto kong magdasal ng tahimik at walang paring ngumangawa sa harapan. i don't know but i really have this big disbelief in priests and the corporation that they are in. i just can't explain here but i am sure of the stand that i made. maybe the simplest explanation that i can give is that they are selling salvation. money for salvation kumbaga, that's all - wala kang pera makasalanan ka. pero matindi ang paniniwala ko sa Diyos na Dakilang Lumikha. ang sa akin lang kasi, hindi ko kailangang magbayad para malapitan Siya.
lahat libre sa relasyon ko sa Kanya....
kwento ko lang na kahapon nasa simbahan ako. after many years, kahapon lang ulit ako um-attend ng misa. well, there is nothing different or nothing amazing that i felt. parang nung highschool pa rin na hikab ako ng hikab sa loob ng simbahan at naghihintay na matapos ang misa para makapagpapirma ng masscard. nagpupunta naman ako sa simbahan nung nasa pinas pa ako pero ayoko ng may misa, mas gusto kong magdasal ng tahimik at walang paring ngumangawa sa harapan. i don't know but i really have this big disbelief in priests and the corporation that they are in. i just can't explain here but i am sure of the stand that i made. maybe the simplest explanation that i can give is that they are selling salvation. money for salvation kumbaga, that's all - wala kang pera makasalanan ka. pero matindi ang paniniwala ko sa Diyos na Dakilang Lumikha. ang sa akin lang kasi, hindi ko kailangang magbayad para malapitan Siya.
lahat libre sa relasyon ko sa Kanya....
Monday, September 24, 2007
should i stay or should i go
i have been with a band for maybe a year now. i am playing as a rhythm guitarist but being a flexible player allowed me to play as a bass guitarist and a lead guitarist, as well, when the corresponding bandmates were not able to be in the gig. it was really enjoying to be in a band and i can't deny that i am proud to be with this band that i'm in. i find my bandmates very fun to be with and i enjoy the company.
there is something that makes me want to stop playing but i'm really not sure if i want to leave because i really am a music lover. but sometimes i feel so tired and sometimes i am seeing everything as non-sense. when i think of the Fridays that i should be spending with my wife instead of rehearsing with the band.. when i think of moving the instruments to the venue and moving it back after each gig... it's really exhausting! and to think that we are not getting anything from this but a handshake and thank-you phrases.
but when i think of the sense of achievement that i get when the band was able to cover something.. of the applauses and screaming from the crowd... the thankful audience. i can't tell how happy i am after each successful gig; it just erases the tired feeling. and that's what makes it difficult for me to decide whether i'm staying or i'm leaving!
there is something that makes me want to stop playing but i'm really not sure if i want to leave because i really am a music lover. but sometimes i feel so tired and sometimes i am seeing everything as non-sense. when i think of the Fridays that i should be spending with my wife instead of rehearsing with the band.. when i think of moving the instruments to the venue and moving it back after each gig... it's really exhausting! and to think that we are not getting anything from this but a handshake and thank-you phrases.
but when i think of the sense of achievement that i get when the band was able to cover something.. of the applauses and screaming from the crowd... the thankful audience. i can't tell how happy i am after each successful gig; it just erases the tired feeling. and that's what makes it difficult for me to decide whether i'm staying or i'm leaving!
Sunday, September 9, 2007
sasali ka ba?
sino sa inyo ang member ng fraternity? alam ko sa college marami n'yan, astig kasi pag fratman ka... siga ang dating at marami kang friends so IN ka, pare! nung nasa kolehiyo pa ako, wala sa hinuha ko ang sumali sa ganyan kasi marami naman akong friends at dugyot ang tingin ko sa mga fratman - mga incompetent ba. isa pang dahilan ay ang bilin sa akin ng magulang ko bago ako pumunta ng maynila para mag-aral na wag na wag daw ako sasali dito.
pero nabingwit ako ng isang paslit na sumali sa frat nila dahil nagtatayo raw sila ng chapter sa unibersidad namin at kailangan daw nila ang suporta ko. nakita kasi nila na marami akong kabarkada at medyo sikat din ako sa kolehiyo namin. ako naman, nabola at nabigla na isang fraternity ang humihingi ng suporta sa akin, mas astig ako sa kanila kung ganun, hehe!! so para umigsi na ang lahat, pumayag akong sumali. nung initiation na, bigla silang dumami. kasama rin pala yung mga taga ibang unibersidad at dun ako dinala sa isang boarding house sa may quiapo. piniringan nila kami (2 kasi kami nun) at bininyagan sa pamamagitan ng sampal kung ilang letra ang 'code name' mo, mabuti tatlong letra lang saken pero unang sampal pa lang parang nakakita ako ng kidlat kahit nakablindfold ako, hahaha! pakatapos nun, inumpisahan na nila ang pamamalo. unang palo pa lang sa akin parang nakaramdam na ako ng dumi na unti-unting bumabahid sa pagkatao ko. 24 na palo sa hita, pasa-pasa sila at parang tuwang-tuwa sa pananakit nila sa taong nakapiring na, nakatalikod pa sa kanila. may isang member pa sila na pinalo rin nila kasi 'foul' daw ang palo sa akin, sa loob-loob ko lang lahat sila foul ang ginagawa bakit 'di nila paluin ang sarili nila? nung matapos na, pinadapa kami at paikot sila sa paligid namin at sabay-sabay na may binibigkas na kung anu-anong kacornihan. at pagkatapos nun, nung patayuin kami panay na ang kamay at pagwelcome sa amin na parang ang sasaya pero kani-kanina lang ay gumugulpi sa amin at ngayon ay 'brod' na ang tawag. malaking kahibangan!
ang sama pa nito, ilang araw pagkatapos nun, nabisto ako sa bahay namin. hiyang-hiya ako sa pamilya ko nun, lalo na sa tatay ko. kahit ang mga kabarkada ko galit na galit sa akin. kung kelan daw ako tumanda tsaka pa nagpauto sa ganun. sa sarili ko naman, me konting pagsisisi pero ang kunswelo ko na lang ay 'at least naranasan ko'. yung fraternity ko, hindi ko na ulit nilapitan pagkatapos nun. kahit anong tawag nila sa akin at pagsumamo na maki-join ako sa kanila, hindi na nila ako napilit. hindi naman nila ako kayang kantiin dahil alam nila na marami akong kabarkada at maraming mas malalaking samahan ang babanggain nila.
dun ko natutunan na kalokohan ang ituring mong kaibigan ang mga taong gumulpi sa'yo. insecure ang mga taong member ng fraternity. marami ang totoong kaibigan na hindi hihingi ng kapalit para ituring kang kaibigan. hindi masusukat ang tibay ng pagkatao mo sa pamamalo sa hita at kung anu-ano pang uri ng hazing. maaaring makitil ang buhay mo pero hindi ang tibay ng pagkatao ang nasukat nila dun. may iba't ibang dahilan ang tao na sumasali sa fraternity. kung anuman yun, siguraduhin nila na kaya nilang panindigan at harapin ang mga consequenses na idudulot nito. kayo naman na mga fratman na naaaliw sa pananakit sa mga walang kalaban-labang neophytes, magpakalalaki naman kayo. pagkatao n'yo ang dapat sukatin.
...at lagi nyo sanang tatandaan na ang taong may pinakamaraming fraternity ay walang iba kundi si John Pratts!
pero nabingwit ako ng isang paslit na sumali sa frat nila dahil nagtatayo raw sila ng chapter sa unibersidad namin at kailangan daw nila ang suporta ko. nakita kasi nila na marami akong kabarkada at medyo sikat din ako sa kolehiyo namin. ako naman, nabola at nabigla na isang fraternity ang humihingi ng suporta sa akin, mas astig ako sa kanila kung ganun, hehe!! so para umigsi na ang lahat, pumayag akong sumali. nung initiation na, bigla silang dumami. kasama rin pala yung mga taga ibang unibersidad at dun ako dinala sa isang boarding house sa may quiapo. piniringan nila kami (2 kasi kami nun) at bininyagan sa pamamagitan ng sampal kung ilang letra ang 'code name' mo, mabuti tatlong letra lang saken pero unang sampal pa lang parang nakakita ako ng kidlat kahit nakablindfold ako, hahaha! pakatapos nun, inumpisahan na nila ang pamamalo. unang palo pa lang sa akin parang nakaramdam na ako ng dumi na unti-unting bumabahid sa pagkatao ko. 24 na palo sa hita, pasa-pasa sila at parang tuwang-tuwa sa pananakit nila sa taong nakapiring na, nakatalikod pa sa kanila. may isang member pa sila na pinalo rin nila kasi 'foul' daw ang palo sa akin, sa loob-loob ko lang lahat sila foul ang ginagawa bakit 'di nila paluin ang sarili nila? nung matapos na, pinadapa kami at paikot sila sa paligid namin at sabay-sabay na may binibigkas na kung anu-anong kacornihan. at pagkatapos nun, nung patayuin kami panay na ang kamay at pagwelcome sa amin na parang ang sasaya pero kani-kanina lang ay gumugulpi sa amin at ngayon ay 'brod' na ang tawag. malaking kahibangan!
ang sama pa nito, ilang araw pagkatapos nun, nabisto ako sa bahay namin. hiyang-hiya ako sa pamilya ko nun, lalo na sa tatay ko. kahit ang mga kabarkada ko galit na galit sa akin. kung kelan daw ako tumanda tsaka pa nagpauto sa ganun. sa sarili ko naman, me konting pagsisisi pero ang kunswelo ko na lang ay 'at least naranasan ko'. yung fraternity ko, hindi ko na ulit nilapitan pagkatapos nun. kahit anong tawag nila sa akin at pagsumamo na maki-join ako sa kanila, hindi na nila ako napilit. hindi naman nila ako kayang kantiin dahil alam nila na marami akong kabarkada at maraming mas malalaking samahan ang babanggain nila.
dun ko natutunan na kalokohan ang ituring mong kaibigan ang mga taong gumulpi sa'yo. insecure ang mga taong member ng fraternity. marami ang totoong kaibigan na hindi hihingi ng kapalit para ituring kang kaibigan. hindi masusukat ang tibay ng pagkatao mo sa pamamalo sa hita at kung anu-ano pang uri ng hazing. maaaring makitil ang buhay mo pero hindi ang tibay ng pagkatao ang nasukat nila dun. may iba't ibang dahilan ang tao na sumasali sa fraternity. kung anuman yun, siguraduhin nila na kaya nilang panindigan at harapin ang mga consequenses na idudulot nito. kayo naman na mga fratman na naaaliw sa pananakit sa mga walang kalaban-labang neophytes, magpakalalaki naman kayo. pagkatao n'yo ang dapat sukatin.
...at lagi nyo sanang tatandaan na ang taong may pinakamaraming fraternity ay walang iba kundi si John Pratts!
Wednesday, September 5, 2007
these are my songs
naisip mo na ba kung ano ang gusto mo pag namatay ka? OO, pag namatay ka. kadalasan kasi pag bata ka tatanungin ka "ano ang gusto mo paglaki mo?". gustuhin man natin o hindi, dun din naman tayo lahat pupunta kaya ako inilista ko na kung ano ang mga gusto kong tugtog para sa funeral march ko. yun lang ang gusto ko. kung mabibigyan ako ng funeral march sa libing ko, gusto ko lang na patugtugin yung mga inilista kong kanta. hindi na ako hihingi ng magarbong burol, ginintuang ataul at maraming bulaklak na hindi naman maganda ang amoy. ayoko rin sana ng may sugal, baka kasi matalo sa tong-its ang kuya ko at mawalan pa ng pambaon ang mga pamangkin ko! tama na yung may nagkakantahan ng magagandang kanta. kung pwede sana wag mawawala si philip elamparo (ang bestfriend ko), si marlon atienza (bestfriend ko rin.. sana hanggang ngayon) at si edward abratique (pamangkin ko). etong tatlong tao na 'to ang pinakamadalas kong kasama pagdating sa musika at alam nila kung ano ang hilig ko pagdating sa tugtugan. nakalista naman sa baba ang mga gusto kong kanta pag namatay ako. yung iba dito paborito ko pero hindi naman lahat...
Kanlungan - Noel Cabangon
lagi ko kasi 'to kinakanta para sa tatay ko na natutunan na rin ng mga kapatid ko
As I Lay Me Down - Sophie B. Hawkins
Flowers - Rivermaya (gusto ko kantahin ni reynante leonardo)
Eversince the World Begun - Survivors
Angels - Robbie Williams
20 Million - Rivermaya
Heaven Knows (This Angel has Flown) - Orange and Lemons
I Don't Want to Wait - Paula Cole
Minsan - Eraserheads
Same Ground - Kitchie Nadal
Old Photographs - Jim Capaldi
Through the Barricades - Spandau Ballet
Tabing Ilog - Barbie's Cradle
Trouble - Coldplay
I Won't Hold You Back - Toto
When She Cries - Restless Hearts
You'll Be Safe Here - Rivermaya
Umaaraw Umuulan - Rivermaya
Fill Her - Eraserheads
If You're Gone - Matchbox Twenty
Leader of the Band - Dan Foggelberg
Something New in My Life - Stephen Bishop
Himala - Rivermaya (gusto ko kantahin naman ni marlon atienza ito)
gusto ko rin sana kantahin ng kuya cris ko yung 'skyline pigeon' at ng kuya ding ko yung 'tao' ni sampaguita..
so far, ito lang ang naiisip ko pero alam ko marami ito e. yun bang tipong pag nakahiga ka at walang maisip. next time pag-iisipan ko naman kung ano ang ilalagay sa lapida ko, hehehe!!!
Kanlungan - Noel Cabangon
lagi ko kasi 'to kinakanta para sa tatay ko na natutunan na rin ng mga kapatid ko
As I Lay Me Down - Sophie B. Hawkins
Flowers - Rivermaya (gusto ko kantahin ni reynante leonardo)
Eversince the World Begun - Survivors
Angels - Robbie Williams
20 Million - Rivermaya
Heaven Knows (This Angel has Flown) - Orange and Lemons
I Don't Want to Wait - Paula Cole
Minsan - Eraserheads
Same Ground - Kitchie Nadal
Old Photographs - Jim Capaldi
Through the Barricades - Spandau Ballet
Tabing Ilog - Barbie's Cradle
Trouble - Coldplay
I Won't Hold You Back - Toto
When She Cries - Restless Hearts
You'll Be Safe Here - Rivermaya
Umaaraw Umuulan - Rivermaya
Fill Her - Eraserheads
If You're Gone - Matchbox Twenty
Leader of the Band - Dan Foggelberg
Something New in My Life - Stephen Bishop
Himala - Rivermaya (gusto ko kantahin naman ni marlon atienza ito)
gusto ko rin sana kantahin ng kuya cris ko yung 'skyline pigeon' at ng kuya ding ko yung 'tao' ni sampaguita..
so far, ito lang ang naiisip ko pero alam ko marami ito e. yun bang tipong pag nakahiga ka at walang maisip. next time pag-iisipan ko naman kung ano ang ilalagay sa lapida ko, hehehe!!!
Subscribe to:
Posts (Atom)
